Нүгэл хэмээн маяглаж нүдээ таглахгүйгээр

Нүцгэн биений гоо сайхныг магтая

Шалиг завхай шунаг тачаалыг цааш нь түлхэж

Шалдан биений тэнгэрлэг сайхныг алдаршуулая

Янаг минь чи хувцасаа тайл

Ялгаа байхгүй өмдөө ч бас тайл

Ядам хуруун дахь бөгжөө ч бүү үлдээ

Яг л өмнө минь бүрмөсөн нүцгэл

Албихдаа дүүрээрээ зурсан Адам Ява хоёр шиг

Арвин хүйсээ ягаан навчисаар бүү халхалаа

Арфилогийн бийрээр амилсан амирлангуй мод шиг

Алган дээр нар мандуулж хүйгээ өргө

Үүрийн туяа нэвт Афуратын дагина шиг

Үзсэн харсан бүхний нүдийг булаа

Яргуй дэлгэрч ятга уянгалтал

Инээд алдан янаг минь хувцас...

Хөрстийн амьдралд хөл алдсан
Хөлчүүхэн зүрхний минь тольтон дээгүүр
Шувууны сүүдэр шиг дайраад өнгөрсөн
Шунхан улаан залуу нас мину!

Амттан бүхний амтыг мэдэлгүй
Асгаж явсан залуу нас минь,
Өнгөтөн бүхний өнгийг бодолгүй
Үрж явсан залуу нас минь.

Зуны шөнийн нойрыг тоолгүй
Зуун гурван учралыг мөрөөсөж
Зураг шиг охидыг, тэрэг шиг дайрч
Зуурдхан мандсан залуу нас минь.

Өвлийн өсийн жаврыг тоолгүй
Өөр хүний авгайд сэтгэл хаяж
Өрхний үзүүр шиг дэрвэж явсан
Өлчирхөн тэнэг залуу нас минь.

Даанч чи минь удсангүй...
Даавуу хүрэм, савхин бээлий хоёр шигээ,
Дассан салсан годон ...

Амьддаа бие биеэ хайрла, хүмүүсээ
Алив сайхан бүхнээ бусдаас битгий харамла!
Хэрэггүй үгийн зэвээр зүрхийг минь бүү шархлуул,
Хэн нэгнийгээ харанхуй нүх рүү битгий түлх!
Архинд орсон нэгийгээ шоолж бүү инээ,
Аяа, чиний аав чинь ч байж мэднэ шүү.
Амжиж, чи өөрөө алдрын зэрэгт хүрсэн бол
Аз жаргалын хаалгыг бусаддаа нээж өг!
Ачийг чинь тэд бас бүү мартаг.


Ганц сайхан үгээр дутаж яваа хүнд
Гарцаагүй түүнийг нь олж хэл.
Гадаа нартай ч, гэрт хүйтэн өдөр
Газар дээр нэг бус удаа тохиолдоно.

Чамд дурласан сайхан хөвгүүнийг
Чанга хатуу үгээр битгий гомдоо, бүсгүй минь
Чамайг хайрл...

Санаа алдахад эхийн сүү тагнайд амтагдаж
Салхины үзүүрийг нь залгихад агь хоолойд аргасан
Боржигоны бор тал минь
Тэргэл саран туулж баршгүй хээр хонодог
Тэнгэрийн хэвтэр буурал  тал минь
Таанын цагаан толгойноос таатгаруулахгүй цэцэггүй нүцгэн тал минь
Нандин эрхэмсэг эгэл боргилын туйл
Нар хур царайчилсан газрын сайртай хормой минь
Тэнгэр тийчилж чулуу ханарааж төрөх тал минь чи торго шиг зөөлөн байсан
Жаргал зовлон хоёрыг амсаж эдэлж
Чулуун дээр чинь баяр гунигийн нулимсаа унагахад
Эр хүн шиг нуруутай бай гэсэн шиг
Эргүүлж над руу цацан хатуугаас хатуу байсан  чи
Сайран дээр чинь өтөлсөн жи...